‘Ja hoor.
Ik sta weer in de verkeerde rij.
Dat mens schiet niet op.
Zo moeilijk is het toch niet?
Ik heb haast!’
Dit is een voorbeeld van een van ‘mijn’ sukkels.
Waar Berthold Gunster het in het boek ‘Ik ben oké, jij bent een sukkel’ over heeft.
Het gaat erover dat veel mensen de schuld bij de ander zoeken.
Het ligt aan de boze klant.
De gedemotiveerde medewerkers.
De bemoeizuchtige ouders.
De irritante kinderen.
De zwijgzame echtgenoten.
Of in mijn geval dus: de langzame caissières 😉
Maar dit levert vooral frustratie op.
We zijn vooral bezig met hoe de dingen ‘zouden-moeten-zijn’.
En zien daardoor minder goed hoe het ‘zou-kunnen-zijn’.
We zien vooral de ‘sukkels’ die niet voldoen aan onze verwachtingen.
In plaats van de mensen achter het gedrag.
Hun potentie, hun mogelijkheden.
Ik herken dit wel.
Vooral als ik wat minder goed in mijn vel zit.
Dan vind ik iedereen om me heen maar irritant.
Als ze niet direct begrijpen wat ik zeg.
– Terwijl de kans groot is dat ik het gewoon even niet duidelijk uitleg –
Als ze niet opschieten.
– Terwijl ze op zich snel werken maar ik gewoon teveel haast heb –
Of als ze hun spullen laten slingeren.
– Terwijl ze gewoon ergens anders liggen dat dat ik ze zou leggen –
Wat we dan vaak doen – en ik dus ook -.
Is dat we het ‘probleem’ willen laten verdwijnen.
Sukkels moeten nadenken.
Zij moeten zich maar aanpassen.
Maar door mensen te willen veranderen denk je je vast.
Grote kans dat zij zich niet aan jou aanpassen.
Waarom zouden ze?
En dan zit je vast in je frustratie.
Dus je kunt beter de situatie omdenken.
Niet het ‘probleem’ negeren.
Maar er anders naar kijken.
Het omzetten naar een nieuwe mogelijkheid.
Een mooie uitspraak:
‘Je kan de wind niet veranderen.
Maar wel de stand van je zeilen.’
En nu komt het lastige.
Je moet dus zelf iets veranderen.
Geduld hebben als je in de rij staat te wachten.
De ander doet het echt niet expres.
Kijk gewoon eens om je heen en pak een rustmomentje.
Blijkbaar ben je heel erg gestresst 😉
Of wanneer iemand me niet begrijpt:
Tot tien tellen en rustig opnieuw uitleggen wat ik bedoel.
– Al is tien tellen wachten voor de ander misschien weer wat lang 😉 –
Misschien is het wel een kans om beter mijn woorden te leren kiezen.
Of – oh dit vind ik zo moeilijk om toe te geven –
Wat harder te praten zodat ik beter te verstaan ben.
Want:
Wist je dat de meeste irritaties eigenlijk een weerspiegeling zijn van dingen die je irritant vindt aan jezelf?
Dat ik soms niet hard genoeg durf te praten.
Waardoor mensen me niet verstaan.
En ik gefrustreerd raak omdat ik het nu nóg een keer moet zeggen.
Terwijl ik het al zo spannend vond.
Zoals Berthold Gunster al vermeldt:
Misschien ben ìk wel de ‘sukkel’ waar ik al die tijd last van had 😉
De foto? Deze graffiti-spot is te vinden op de KNSM-werf in Amsterdam. Omdat ik zo gek ben op graffiti wilde ik hier uiteraard even op de foto. Mijn vriend zat nog even te klooien met mijn telefoon en toen kwamen er al allemaal mensen aan lopen. ‘Ja getver. Nu durf ik niet meer. Als ie nou wat sneller de foto had gemaakt was ik al klaar geweest. Sukkel!’ dacht ik. Wat natuurlijk onzin was. Ik vond het gewoon heel spannend dat iedereen me daar zo zag staan. Dus omdenken: een beetje zelfvertrouwen kweken dat ik daar prima even mag staan voor een foto. Juist goed!
