Een volwassene lacht 17 keer per dag.
Een kind 400 keer.
Dat is 23 keer meer!
Wow!
Geen idee meer waar ik dit heb gelezen.
Maar het was zo verontrustend dat ik het even had opgeschreven.
We mogen dus wel weer wat meer kinds zijn!
Er mag meer gelachen worden door ons volwassenen 😉
Ik vind ‘de lach’ heel fascinerend.
Het is universeel.
Waar je ook bent.
Een échte lach herken je onbewust direct.
Of anders gezegd: een neplach herken je direct.
Wist je bijvoorbeeld dat een neplach asymmetrisch is?
Ik heb thuis een muur vol met foto’s van lachende mensen.
– De foto vind je onderaan deze pagina! –
Heerlijk vind ik dat.
Moet er ook echt van lachen.
Een leuk experiment:
Als je een potlood horizontaal tussen je tanden doet.
Gaan je mondhoeken iets omhoog.
En dit triggert je ‘lachspieren’.
Waardoor je vanzelf écht moet lachen.
Probeer het maar eens!
Het woord ‘mukushoh‘ las ik in een boek.
‘Ik omhels je met duizend armen’ van Ronald Giphart.
Het is een Japanse uitdrukking.
Voor glimlachen met je ogen.
‘Samarinde mukushohde naar mij’ schrijft Giphart.
Op mijn muur hangt ook een vrouw die mukushoht.
Zie je haar?
Japanners hebben nog veel meer woorden voor een lach.
Een niko-niko.
Is een tevreden glimlach die rust uitstraalt.
Een ninmari.
Is een glimlach na het bereiken van een doel.
Een chohshoh.
Is een bespottende glimlach.
Een korte grijns, is een ni.
Een niya-niya.
Is een grijns doordat je vreugde probeert te onderdrukken.
Giphart noemt het een onaangename manier.
Waarschijnlijk omdat het er niet uit ziet.
Als je eigenlijk heel hard moet lachen maar dit even niet kan of mag ;).
Ik zit hier nu in ieder geval met een chohshoh.
Weer een blog af 🙂
De extra foto hieronder? Is een foto van mijn collage aan de muur. Ik word er zo vrolijk van! Al die lachende mensen :). Vooral ook Beatrix. Hilarische foto vind ik dat!
