Die zak chips.
Die reep chocola die binnen tien minuten op gaat.
Man, man, man.
Daar kan ik echt niet mee stoppen.
Yep.
Smoes-alert.
Natuurlijk kan dat wel.
Alsof ik fysiek niet in staat ben om te stoppen.
Alsof mijn arm moét doorgaan met chips pakken.
Zo voelt het overigens wel 😉
Of rondhangen op Insta of Facebook.
Daar kan ook ik ook zomaar twee uur aan kwijt zijn.
En wat ik dan gezien heb?
Misschien een leuk videootje.
(Ok deze ultimate dog tease moet je echt even kijken).
Of een leuke blog over bijzondere dingen 😉
Maar het voelt zo zonde.
En soms weet ik gewoon niet hoe ik moet stoppen.
Natuurlijk is het simpel.
Stop gewoon.
Sta op, leg de zak chips weg.
Zet je telefoon uit en pak een boek.
Stop met klagen en ga iets nuttigs doen.
Geen smoesjes.
Geen struisvogel-gedrag.
Gewoon stoppen.
Dus dat probeer ik mezelf nu aan te leren.
Als ik merk dat mijn energie leeg loopt.
Doordat ik teveel op negatieve dingen focus.
Of als ik aan het uitstellen ben zonder goede reden.
Dan 5, 4, 3, 2, 1… stop ik gewoon.
BAM!
De foto? Dit was de laatste dag van mijn vakantie in Kroatië. We hadden al zoveel toffe dingen gezien. Zoveel gedaan. Eigenlijk was ik er zelfs een beetje moe van. Maar toch stonden we weer in de rij om fietsen te huren om het eiland te verkennen. En na een half uur fietsen dacht ik: ‘Wat ben ik nou eigenlijk aan het doen? Ik wil gewoon uitrusten!’. Dus zijn we gestopt. Naar het water gelopen. En daar heerlijk een paar uur gelegen, boekje lezen, dobberen. Zo fijn!
