‘Hé, hoi! Hoe is het?’
‘Ja goed, met jou?’
‘Goed, druk!’.
Dit is een mini-gesprekje.
Met een begin en eind.
En eigenlijk een hele persoonlijke vraag.
Maar die vraag wordt inmiddels al lang niet meer zo gehoord.
Het is meer een beleefdheidsvraag.
Of een opvulvraag.
Een veilige vraag.
Omdat je weet dat er negen van de tien keer volgt: ‘Ja goed, met jou?’
En dan kan jij zeggen dat het ook goed gaat.
En scheiden jullie wegen weer.
‘Hoe is het?’
Is niet per sé een uitnodiging om te vertellen hoe het nou eigenlijk écht gaat.
Vaak luisteren mensen niet eens naar het antwoord.
Ik heb het namelijk een keer getest ;).
‘Hé, hoe is het?’
Kreeg ik in het voorbij gaan te horen van iemand die ik vaag ken.
‘Ja, slecht! En met jou?’
Riep ik terug.
‘Ook goed, lekker druk!’.
En toen gingen we weer verder.
Ik heb er in ieder geval heerlijk om gelachen.
Stiekem is het wel lekker.
Zo’n voorspelbare vraag.
Met een voorspelbaar antwoord.
Zodat je gewoon even kan laten weten dat je elkaar hebt gezien.
Maar niet het hele gesprek aan hoeft te gaan.
Even lekker makkelijk.
Ook wel eens fijn.
Dus als ik volgende keer vraag,
‘Hé, hoe is het?’
Dan kun je gewoon zeggen ‘ja goed, met jou’.
Als je even geen zin hebt in meer.
En als je wél even wilt kletsen.
Dan hoor ik graag hoe het écht met je gaat.
Dus…
Hoe is het?
PS. De foto? Dit is in de botanische tuin van Rome. En als ik omringd ben door plantjes kun je ervan uitgaan dat mijn antwoord op de vraag ‘Hoe is het?’ zal zijn ‘Ja goed! En met jou?’ 😉
