Iedereen houdt van pizza.
Vooral ik (zó lekker!).
Maar niet iedereen houdt van dezelfde pizza.
En dat is een hele mooie metafoor voor jezelf zijn.
Ik zal het verder toelichten 😉
Er zitten twee dingen in de quote.
Ten eerste:
Pizza maakt iedereen blij.
Can’t disagree here right?
Dikke korst of dunne bodem.
Geraspte kaas of mozzarella.
Champignons of ananas.
Rode saus of witte saus (pizza bianca 😁).
Keuzes genoeg.
Ten tweede:
Je kan niet iedereen blij maken.
Want je bent geen ‘allemanspizza’.
Iedereen heeft zijn eigen mening.
Over wat een lekkere pizza is.
Zo heb ik ananas op een pizza nooit begrepen.
En een witte pizza (ondanks de naam 😅) al helemaal niet.
En zo zijn er ook meningen over jou.
Over wat je doet.
Hoe je eruit ziet.
Wat je zegt of vindt.
En je kan nog zo je best doen om aan de meningen en verwachtingen te voldoen.
Je gaat nooit iedereen tevreden houden.
Want die meningen komen toch nooit met elkaar overeen.
Als je links gaat had je van de een rechts gemoeten.
Als je rechts gaat had je van de ander links gemoeten.
Als je niet gaat vindt de een dat je had moeten gaan.
Als je wel gaat vindt de ander dat je niet had moeten gaan.
Vraag vijf mensen om een mening en je krijgt vijf verschillende antwoorden.
Vijf perspectieven vanuit hun persoonlijke ervaring.
Ik probeerde altijd iedereen tevreden te houden.
Dan zouden ze me tenminste leuk vinden.
Dus droeg ik de kleren die iedereen droeg.
Deed ik mee met de groep.
En hield ik mijn mening voor mezelf.
Maar ergens ging het mis.
Toen ik naar de musical Hairspray zou gaan (my favourite singalong!).
Was er tegelijk een familiefeest van mijn toenmalige vriend.
Dus twijfelde ik heel erg wat ik nou moest doen.
Naar de musical gaan en het feest missen waar iedereen bij was.
Of naar het feest gaan en de musical missen die ik als film al 10 keer had gezien.
Het werd het laatste.
En ik heb er nog steeds spijt van.
Hairspray! 😱
Ik heb niet geluisterd naar wat ik wilde.
Ik heb geluisterd naar meningen als ‘famlie gaat voor’.
Of ‘je kan het niet maken om dit te missen’.
Ok zo heftig is dit niet.
Maar het is wel mijn persoonlijk ‘zie je wel’ momentje.
Want sindsdien volg ik zoveel mogelijk mijn eigen mening.
Al is dat soms best lastig.
Vooral als ik al zoveel heb nagedacht over alle mogelijke opties en meningen.
Dat ik niet meer weet wat nou eigenlijk mijn éigen mening was.
Maar ik voel het snel genoeg.
Als iemand iets zegt waar ik het mee eens ben voelt het goed.
Als iemand iets zegt waar ik het niet mee eens ben voelt het niet goed.
Zo simpel is het.
Je kan dus wél een pizza zijn.
Maar wees dan wel je éigen pizza.
Met alles erop en eraan wat jij lekker vindt.
In mijn geval:
Italiaanse bodem, mozzarella én parmezaanse kaas.
Pesto, tomatensaus en verse spinazie.
Een paar champignons.
En natuurlijk geroosterde pijnboompitten.
En er zijn vast mensen die hier helemaal niet blij van worden.
Maar I don’t care.
Het is mijn pizza 😉
PS. Welke pizza ben jij?
Laat het me weten op Instagram!
