Lekker!
Een weekendje weg met collega’s!
Behalve…
… Als je al je spullen vergeet.
Yep.
Alles.
Als in: je tas met kleding voor het hele weekend.
Make-up.
Ondergoed.
Slaapzak.
Tandenborstel.
Want ach…
… waarom zou je daar aan denken als je in de auto stapt?!
Ieder jaar gaan we met het hele team een weekend op pad.
Naar de Ardennen.
Of dit keer zeilen vanaf Harlingen.
Hoe tof!
Ik zit hiervoor samen met twee collega’s in de feestcommissie.
En ik hou wel van verkleedfeestjes 😉
Dus: volle bak op het hoofdthema Tropical.
Inclusief teams, teamoutfits en een spel dat het hele weekend ging duren.
Als captain Jack Sparrow ging ik dit zooitje ongeregeld aan het werk zetten.
En dat begon al voordat we de auto in stapten!
We hadden drie teams:
De unicornies.
De locodillen.
En de flaminkukels.
Ieder met bijpassende outfit.
Én natuurlijk een eigen theme song:
Unicornies: I wanna see a rainbow high in the sky.
Locodillen: Jouw bil is een krokobil.
Flaminkukels: Flamingo’s & Parasols.
Volume open en gaan!
Ondertussen alle props klaargelegd voor de eerste twee spellen.
Eerst een makkelijke om in te komen.
Wie het dichtst bij de 60 seconden komt.
Door in een kringetje in je hoofd te tellen.
En je mag niet meebewegen met de seconden.
Heerlijk om te zien hoe iedereen ongemakkelijk staat te zijn.
Toen aan de slag met bierflesjes.
Vader Jakob naspelen door erop te fluiten!
Blijkbaar is het nog best lastig.
Om als je moet lachen op een flesje te blazen 😉
En toen alle spullen verzamelen en de auto’s in.
Outfits: check.
Spellen: check.
Boodschappen: check.
Iedereen compleet? Check!
Let’s gooooo!
In de auto lekker kletsen.
Muziek aan.
Bedenken hoe ik de timing van de rest van de spellen ging doen.
Of ik alle spullen bij me had.
Alle spullen…
… ehmmm….
Ik had toch…
… shit….
Fuck!!!
Dat meen je niet?!?!
Ok eerst even twee tellen diep ademhalen.
‘Ehm, meiden…’
‘Ja?’
Adem in.
‘Ik ben m’n spullen vergeten’.
‘Welke spullen?’
‘Mijn eigen spullen.
Tas.
Alles.
Het ligt nog in mijn kofferbak in de auto!’
En het bleef even stil…
‘Oei…’ zei de een.
‘We kunnen niet terug’ zei de ander direct.
We waren al laat.
De boot moest uitvaren anders konden we de haven niet meer uit.
En we waren al ruim een uur onderweg.
Dus ze had gelijk.
Eerst even twee minuten naar buiten staren.
Balen.
Behoorlijk schelden in mijn hoofd.
Accepteren.
En hup.
In de actiemodus.
‘Wat heb je minimaal nodig?’
Slaapzak.
Tandenborstel.
Ondergoed.
Pil.
Snel de apotheek gebeld of ze mijn recept hadden: yes!
En toch ook maar een beetje make-up halen 😉
Gelukkig gingen we eerst nog eten in Harlingen.
En is vrijdagavond daar koopavond.
Dus lijstje gemaakt.
Alles op loopafstand van het restaurant.
Ideaal!
Met een van mijn collega’s sjeesten we alle winkels door.
Apotheek: check!
Hema: slaapzak, ondergoed, make-up, tandenborstel, tas, extra shirt, korte broek: check!
En dat was het eigenlijk al.
Duur grapje, maar het is gelukt.
Bam!
Pas later hoorde ik een fantastisch liedje voor dit soort situaties.
Van een meisje dat auditie deed in The Voice.
Ik beloof je dat dit liedje in je hoofd blijft hangen.
En dat een volgende keer als jij in zo’n situatie komt,
– niet dat ik verwacht dat jou zoiets gebeurt 😉 –
je in je hoofd zingt: ‘Komt wel goed schatje.
Rustig aan en laat nou niet de moed zakken’.
Check ‘m hieronder!
PS. Yep. Het kwam allemaal goed. Natuurlijk miste ik mijn chillbroek en dikke trui. En mijn foundation 😉 Maar blijkbaar heb je toch niet zoveel nodig als je denkt. Dus zoals Laura zingt: ‘Ik trek het me niet aan. En laat het gaaaa-haaaan. Komt wel goed schatje!’.
De foto? Een mooie zonsondergang zoals deze (en misschien een klein drankje) maakt alles goed. Wát een uitzicht op de Wadden! En dé teamfoto in vol ornaat mag natuurlijk ook niet ontbreken. Die vind je hieronder 😉
