Ze werkte jarenlang als politie-agente, wat uiteindelijke leidde tot een burn-out. Schilderen werd voor haar de perfecte uitlaatklep. Een waarmee ze nu haar brood verdient. Kunstenaar Malou Kalay vertelt over creativiteit, spiritualiteit en geloven in jezelf.
De setting? Mijn fresh fruit shake ‘Le rouge’ wordt net op tafel gezet door een dame in een kleurrijke hawaïblouse als ik Malou aan zie komen lopen. Grote koptelefoon op, lang zwart vest met harige bodywarmer eroverheen, lange bruin-blonde haren. Én een enorme zwarte rugtas die boven haar hoofd uitkomt waardoor ze er vreemd klein uit ziet. Ze ziet me zitten tussen de grote groene planten van Bar Botanique en ik krijg drie zoenen en een knuffel. “Fijn je weer te zien!” zegt ze – we hebben elkaar drie jaar geleden voor het laatst gezien bij de opleiding Interieurstyling aan de Vogue Akademie in Amsterdam. Ze installeert zich en ik zie de zelf-ontworpen bloementattoo op haar rechteronderarm, de vele kettingen en oorbellen en de grote bril met gouden montuur. Een creatieve dame die een enorme groei heeft doorgemaakt.
MALOU KALAY: ARTIEST – KUNSTENAAR – ART – AMSTERDAM – EX-POLITIE-AGENT – FIETS – MUZIEK – GROEI – DANSEN – CREATIVITEIT
Mijn goede voornemen van deze maand is dat je zelf de slingers op moet hangen. Op welke manier heb jij dit gedaan?
Malou: “Als kind was het al mijn grote droom om te wonen en te leven in Amsterdam, wat toen voelde als een onbereikbare wereld. Mijn omgeving gaf aan dat het te groot was, te ver weg, dat ik het er niet zou redden. Maar ik wíst gewoon dat ik het wél kon. Doordat ik ontdekte wat schilderen in mij losmaakte ben ik toen een creatieve opleiding gaan doen aan de Vogue Akademie in Amsterdam. Daardoor was ik al steeds vaker in de stad en toen mijn relatie eindigde en een vriendin me aanspoorde om mijn passie achterna te gaan, heb ik tóch de sprong gewaagd om er te gaan wonen. Het begin van een compleet nieuw leven.”
Een compleet nieuw leven als kunstenaar, hoe gaaf! Je geeft aan dat schilderen iets in je los maakte. Wat bedoel je daarmee?
“Ik ben gaan schilderen omdat ik een hobby zocht, een uitlaatklep. Ik had zes jaar gewerkt als politie-agente en was doodongelukkig in het vak. Ik kreeg een burn-out; de regels en structuur van het politiewerk pasten totáál niet bij wie ik was. Al kon ik op dat moment nog niet zeggen wie ik dan wél was. Ik merkte bij het schilderen dat ik het heel fijn vond om mezelf te kunnen uiten in kunst. Dat ik er kriebels van kreeg. Ik had altijd al veel getekend maar vanuit mijn omgeving kreeg ik mee dat kunstenaars flapdrollen waren: ‘Daar kan je toch niks mee verdienen’. Het gekke is bijvoorbeeld dat wanneer je op school een 9 voor tekenen haalt, dit bij lange na niet zoveel voorstelt als een 9 voor wiskunde. Daardoor heb ik mijn creativiteit heel lang weggestopt: als politie-agente stelde ik tenminste iets voor.”
Jouw creativiteit was dus behoorlijk ondergesneeuwd. Hoe kwam je erbij om daar toch iets mee te gaan doen?
“Het was eigenlijk iets heel kleins. Drie jaar geleden liep ik in Loft (gave interieurwinkel in Arnhem) en ik zag daar een afbeelding van een libelle. Ik vond de vleugels zó tof geschilderd en dacht ‘dát wil ik ook maken’. Ik heb verf gehaald, ben YouTube gaan kijken om te leren hoe je met aquarel werkt en heb mijn eerste schildering gemaakt. Toen ik klaar was dacht ik ‘Wow! Ik kan dit!’. Vanaf dat moment ben ik mezelf steeds verder gaan uitdagen. Ik wilde het nóg groter, nóg gedetailleerder, nóg perfecter.”
Deze uitdaging heeft geresulteerd in een supergave serie met schilderingen. Hoe voelt dit nu?
“Het voelt alsof ik nu eindelijk mezelf ben. Ik omarm mijn Turkse roots waar veel meer expressie, connectie en gevoel in zit. En ik kan alles wat ik heb geleerd omzetten in een verhaal, via mijn art.” vertelt Malou over de aquarelschilderingen die ze verkoopt in poster- en kaartvorm. “Iedere kaart is een stap in mijn leven, waarbij de libelle de eerste was – het begin van een omslagpunt in mijn leven. Vandaar dat ik deze ‘CHANGE‘ heb genoemd.”
Jouw ‘change’ ging niet alleen van dorp naar stad maar vooral ook van ratio naar gevoel. Hoe zie je jezelf nu?
“Ik ben mezelf nog steeds aan het ontdekken en mijn identiteit als kunstenaar aan het ontwikkelen. Ik ben enorm trots op mijn werk en vind het heel bijzonder hoe de schilderingen en lessen die ik in mijn leven heb geleerd achteraf samenvallen. Voor mij is spiritualiteit dan ook erg belangrijk: open staan voor anderen en dicht bij je eigen gevoel blijven zodat ik de lessen kan herkennen. Mijn schildering van een vlieg heb ik als waarde FREE meegegeven en is eigenlijk een boodschap aan mezelf: ‘the freedom to be who you are’. Ik heb echt keihard gewerkt om mijn eigen identiteit naar boven te halen, het verleden los te laten en mezelf te accepteren.”
De vlieg heb je ingezet als jouw visitekaartje. Waarom?
“Een vlieg wordt gezien als een vies beest. Maar als je goed kijkt heeft het hele mooie kleuren. Daarom staat het voor mij symbool voor het kijken naar iemands talent in plaats van oordelen dat iemand niet goed genoeg zou zijn. Het gaat om het accepteren van andermans of je eigen beschadigingen. De nare dingen maken je ten slotte tot wie je bent. Ik ben daarom dankbaar voor alles wat er is gebeurd in mijn jeugd, in mijn leven. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Elke keer dat ik mijn kaartje uitdeel word ik herinnerd aan mijn groei en hoeveel ik heb geleerd. En,” voegt Malou lachend toe, “met het visitekaartje als mini-schilderijtje leer je zelfs van een strontvlieg te houden.”
Het accepteren lijkt al behoorlijk de goede kant op te gaan. Hoe nu verder? Wat wil je bereiken?
“Ik blijf mezelf uitdagen. Mijn grootste angst is bijvoorbeeld om alleen te zijn. Daarom ben ik met Oud en Nieuw juíst alleen thuis gebleven. Ik had lekkere hapjes gehaald, heb mijn koptelefoon opgezet en ben gaan dansen en schilderen. Dansen en muziek geven me zoveel vrijheid. Het geeft ruimte in mijn hoofd en zorgt ervoor dat ik open sta voor nieuwe dingen, dat ik open sta voor mijn eigen creativiteit. Ik heb deze avond nog meer geleerd om mezelf te troosten, op mezelf te bouwen.”
Malou voegt toe: “Een vriend leerde me dat de eerste stap in het bereiken van je dromen is om in jezelf te geloven. Want als jij in jezelf gelooft, doen anderen dat ook. Mijn doel is dan ook om mensen via mijn art te inspireren hun talenten te ontdekken en hun doelen te bereiken. Met de teksten op mijn kaarten wil ik hen oproepen uit de sleur te komen, op avontuur te gaan en hun geest te verrijken.”
Ruim 2 uur later ronden we ons gesprek af. Malou gaat zich klaar maken voor een live painting sessie in Club Dauphine, hoe gaaf! Uit de grote rugtas verschijnen de posters en kaarten waar we het over hebben gehad, ik mag een kaart uitzoeken om mee te nemen. Omdat ik tijdens onze studie al enorm onder de indruk was van deze specifieke schildering kies ik de kaart van de ram – STRENGTH. Malou trekt haar vest en bodywarmer weer aan, de enorme rugtas gaat eroverheen. Ik krijg een dikke knuffel en ze verdwijnt op de fiets naar haar eigen huisje in Amsterdam. Vol energie stap ik weer op de tram met het visitekaartje van de vlieg in mijn zak.
Update: Dit interview stamt al uit april 2018. Iets met uitstelgedrag… Inmiddels heeft Malou een tweede lijn gecreëerd met fantastische schilderingen van horoscopen. Zo gaaf! Je vindt ze hier.
