L’arte di arrangiarsi

L'arte di arrangiarsi | Bijzonderdag

L’arte di watte?!
L’arte di arrangiarsi!
Het klinkt al heerlijk Italiaans.
En de betekenis is nog veel gaver.
Zó gaaf, dat het zelfs als tattoo op mijn voet terecht is gekomen.
In Hong Kong.
Hoe dat zo?

Het begon met het boek ‘Eten, bidden, beminnen’ van Elizabeth Gilbert.
Fantastisch verhaal.
Ook wel bekend als de film ‘Eat, pray, love’.
Het gaat over een schrijfster die een zoektocht maakt naar geluk.
Dit doet ze in drie verschillende landen:
Italië – voor het eten.
India – om te mediteren.
En ze sluit af in Bali – om te genieten.
Reizen én een herkenbare persoonlijke zoektocht van de schrijfster.
Heerlijke combinatie!

In het boek zag ik het begrip ‘L’arte di arrangiarsi’ staan.
Ik heb een Italiaan gevraagd wat het betekent.
Hij verstond me voor geen meter!
Pas na de vijfde keer had hij het door.
Genant 😉
Misschien dat het nu na mijn vijf maanden Italiaanse lessen beter gaat haha.

Letterlijk betekent het ‘de kunst van het arrangeren’.
Het beste maken van wat je hebt.
En er van genieten.
Of de kunst om ‘van niets iets’ te maken.
Dat je vrienden ineens onaangekondigd op de stoep staan.
En je met de ingrediënten die je toevallig nog in huis hebt een feestmaal weet te maken.
Of dat je van hoeslakens en handdoeken een megagrote tent in je slaapkamer weet te maken.
Mét kerstlampjes.
#truestory 

Een tijdje nadat ik het boek had gelezen ging ik zelf op reis.
Mijn baan had ik al opgezegd – het paste echt niet meer bij mij.
Mijn relatie werkte helaas ook niet meer.
Dus verhuisde ik weer terug naar mijn ouders.
Waar het idee ontstond om gebruik te maken van de situatie.
Ik had geen verplichtingen!
Dus besloot ik het moment te pakken.
En op reis te gaan.
Na het laatste duwtje van mijn moeder.
– Het was toch best spannend –
Vertrok ik voor drie maanden naar Australië (bedankt mam!).

Een spontane, spectaculaire, vermoeiende en bijzondere reis.
Waar ik met mijn ik-ken-jullie-pas-10-uur-maar-jullie-zijn-nu-mijn-beste-vrienden de tofste avonturen beleefde.
En een aantal momenten waar ik de kunst van het arrangeren toe kon passen.
Zoals toen mijn bus in de middle of nowhere niet kwam opdagen.
En ik al liftend opgepikt werd door een tourguide die ik tijdens mijn tijdelijke baantje had leren kennen.
Hij gaf een privé-tour aan een ouder stel en ik mocht mee!
Een combinatie van serendipity en het beste maken van het moment 🙂

Ik wilde een origineel aandenken overhouden aan de reis.
Had de woorden al in het lettertype én de grootte geprint die ik mooi vond.
Dus tijdens mijn laatste tussenstop in Hong Kong.
Lag ik klaar om de woorden ‘L’arte di arrangiarsi’ op mijn voet te laten tattoeëren.
Bij iemand die nauwelijks Engels sprak.
Extra spannend 😉

Gelukkig was mijn host in Hong Kong mee.
Om het moment vast te leggen.
Én om te zorgen dat ik niet voor altijd zou verdwijnen.
In het achteraf gelegen kamertje.
Je weet maar nooit.
Al bleek het volgestouwd met stripboeken en een hippe jonge Chinese tattoo-artist.
Dus het enige spannende was de naald die op me af kwam 😉

Ik was direct superblij met het resultaat!
Hoe tof – een tattoo die me herinnert aan mijn solo-reis door het prachtige Australië!
Ook al was ie dan in Hong Kong gezet 😉

Maanden later was m’n tattoo al wat vervaagd.
Dat was niet de bedoeling!
Dus heb ik ‘m in Nederland nog een keer laten zetten.
Extra diep, ouch.
Maar maanden daarna werd het weer wat vaag.
Omdat de zijkant van je voet gewoon heel vaak vervelt.
Niet de handigste plek leerde ik achteraf.
Was ook een beetje lastig afstemmen in het Chinees 😉

Ach ja…
Nu mijn tattoo steeds verder vervaagt.
Heb ik een nóg betere reminder om ‘van niets iets’ te maken 😉


De extra foto? Daar zit ik dan. Als een boer met kiespijn. Een klein regeltje wordt getattoeëerd op mijn voet – als aandenken aan mijn reis. Ben er nog steeds heel blij mee! En jeetje, de foto stamt al uit 2011… Man man man wat gaat de tijd hard!

L'arte di arrangiarsi | Bijzonderdag