Soms ontdek je ineens iets geks aan jezelf.
Iets kleins dat je nog nooit is opgevallen.
Waar je nooit last van hebt gehad.
En waar niemand nog iets over heeft gezegd.
Totdat iemand dat wel doet.
En je ineens beseft dat het waar is.
En dan kan je het niet meer niet weten.
Ik kan dus in sommige woorden de r niet goed uitspreken.
Het gras is groen.
Wordt bij mij het gas is goen.
Brood wordt gemaakt van gaan.
De temperatuur meet je in gaden.
En Amsterdam staat bekend om haar gachten.
Genant!
Als de r aan het begin van het woord staat is er overigens geen probleem.
Rood.
Rotterdam.
Dan is het een zo’n rollende R achterin m’n keel.
Rrrrr.
Rrrollende keukens.
Rotjeknor.
De laatste r is hierin zo’n lekkere Leidse.
Zo’n piraten-R.
Arrr.
Een R na een andere letter gaat eigenlijk ook prima.
Prima.
Trots.
Kruidnoten met chocola.
Blijft lekker.
De Belgische R heb ik eigenlijk niet.
Zo’n R die je met het puntje van je tong maakt.
Een harde R.
Of in ieder geval goed aanwezig.
Deze R komt eigenlijk alleen wanneer ik ‘s ochtends uit verveling Vlaams tegen mezelf ga praten in de auto.
Hardop ja.
En lang ook.
Dat vind ik dan weer grappig.
Of moet ik zeggen Gappig 😉
PS. We hebben sinds kort een graskamer op mijn werk.
Een kleine ruimte met kunstgras op de muur.
Omdat het kan.
Maar die kamer heet als ik het zeg dus ‘Gaskamer’.
Ouch 😉
De foto? Dit zijn de rijstvelden in het Noorden van Thailand, in de buurt van het heerlijk relaxte hippiedorpje Pai. Het was een last-minute decision om naar deze bamboo-bridge te gaan Рen ̩̩n van de mooiste plaatjes die we hebben gezien!
